Yaban domuzları, bilim insanları tarafından ‘ormanın çiftçisi’ olarak nitelendirilirler. Yani tabiat için, ormanın fidan vermesi için en yararlı hayvandır. Yaban domuzları, 300 kiloya kadar ağırlıkları, 180 cm’ye kadar boyları ulaşabilir.
Yaban domuzları birbirleri ile akraba olan ‘siren’ adı verilen, 6-20 dişi bireyden oluşan gruplar halinde yaşarlar. Doğuma hazırlanan dişi birey, grubu terk ederek doğumdan sonra yavruları ile birlikte gruba tekrar katılır. Bu yavrular olgunlaşana kadar aynı grupta kalırlar.
Yaban domuzları yılın herhangi bir döneminde çiftleşebilir. Çiftleşme iklim ve besin gibi şartlara bağlıdır. Dişiler 10 aylık, erkekler ise 5-7 aylık olduklarında üreme yeteneğini kazanırlar. Dişiler yılda iki sefer yavrular. Gebelik süresi 108-120 gün kadardır. Her bir doğumda ortalama 5-6 yavru dünyaya getirirler. Doğal şartlarda domuzlar en fazla 9-10 yıl yaşarlar. Domuzların en kızgın dönemleri çiftleşme zamanlarıdır. Özellikle erkekleri son derece saldırgandır. Çiftleşme, hamilelik ve yavruların sütten kesilme süreleri boyunca erkek ve dişi çok tehlikelidirler. Erkek domuzlara ‘azılı’, dişerine ‘skrofa’, yavrularına ‘potnak’ denir.
Erkek bireylerde alt köpek dişleri sürekli olarak uzar. Üst köpek dişleri 5-10 cm uzunluğunda olup, ağız kapalı iken dışarıdan görülebilir. Erkek yaban domuzlarının dişleri bıçak kadar keskindir, dişlerini sürekli bilinçli keskinleştirme özellikleri vardır. Dişleri mikrop taşıdığı için açtıkları yaralar da azar. Derileri oldukça kalın ve yağlıdır. Tüyleri serttir. Fırça yapımında da kullanılmaktadır.
Güneş çarpmasından da etkilenirler. Ancak çok soğuk kış şartlarında çok uzun mesafeler gidebildikleri bir gerçektir. Koku alma duyuları çok gelişmiştir. Havayı koklayarak tehlikeyi sezebilirler. Et ve ot her şeyi yerler.
Bir domuzla karşılaşırsanız!
Domuzlar çok seri ve çeviktirler. Yaralı domuzla karşılaştığınızda en yakın ağaca çıkmaya çalışın en etkili yöntem budur. Doğada yaban yaşamının evinde olduğunuzu unutmayın, ayılarda olduğu gibi gürültülü davranışlarda bulunun. Domuzların köpekler gibi ısırma özelliği vardır, taş atmak veya başka şekilde kaçırmak mümkün değildir.
Metin ve fotoğraf: İsmail Şahinbaş
